Zespół uczonych niemieckich z Lipska kierowany przez dr. Rainera Hambrechta opublikował 1 marca w „The American Journal of Cardiology” artykuł, z którego wynika, że łączne stosowanie suplementacji L-argininą i treningu mięśniowego skuteczniej usprawnia czynność śródbłonka naczyniowego niż stosowanie każdego z tych czynników osobno.
Zaburzenia czynności śródbłonka naczyniowego są główną przyczyną przewlekłej niewydolności serca. L-arginina jest aminokwasem białek roślinnych i zwierzęcych. Za pośrednictwem enzymu syntetazy z L-argininy powstaje tlenek azotu. Związek ten wytworzony w komórkach śródbłonka naczyniowego jest najsilniejszym znanym czynnikiem rozkurczającym naczynia krwionośne.
Arginina zmniejsza lepkość krwi (przez ograniczenie agregacji krwinek), co ogranicza ryzyko powstania skrzepów, które są najczęstszą przyczyną zawałów serca i udarów mózgu.
Uczeni podzielili pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca na 4 grupy: leczonych tradycyjnie, wyłącznie L-argininą, wyłącznie treningiem mięśniowym (przedramienia), równocześnie L-argininą i treningiem mięśniowym. Pacjenci, którzy otrzymywali 8 g L-argininy dziennie, podwoili poziomy L-argininy we krwi. Leczenie L-argininą 4-krotnie zwiększa rozszerzenie naczyń krwionośnych wywołane acetylocholiną (z 2,2% do 8,8%). Podobnie regularne ćwiczenie mięśni zwiększa rozszerzenie naczyń z 2,1% do 8,6%. Łączne stosowanie obydwóch metod terapeutycznych zwiększa rozszerzenie naczyń z 2,9% do 12,0%. Suplementacja L-argininy i trening mięśniowy uzupełniają się wzajemnie. Usprawnienie czynności śródbłonka naczyniowego może być wypadkową zwiększonej dostępności tlenku azotu oraz jego zwiększonej syntezy.
Długotrwałe, doustne podawanie L-argininy wymaga dalszych obserwacji klinicznych, ale uzyskane wyniki wskazują na możliwość zwiększenia produkcji środbłonkowego tlenku azotu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.
Źródło: Żyjmy dłużej nr 6 (czerwiec) 2000
Polecamy również: Atherosclerosis. 2002 May;162(1):1-15. Vascular effects of dietary L-arginine supplementation.