Arginina może pomóc w walce z otyłością spowodowaną objadaniem się –
zaobserwowali badacze z USA. Artykuł na
ten temat zamieszcza pismo „Journal of Nutrition”. Naukowcy z Texas
A&M
University oraz University of Maryland prowadzili badania na szczurach, z
których połowa była na diecie niskotłuszczowej, a połowa na diecie
bogatej w tłuszcze.
Przez 12 tygodni wszystkim gryzoniom podawano argininę. Po tym okresie szczury jedzące chudo straciły 65 proc. tkanki tłuszczowej, a szczury na diecie tłustej – 63 proc. Długotrwałe podawanie aminokwasu nie powodowało żadnych szkodliwych skutków w obu grupach. Jak przypominają naukowcy, we wcześniejszych badaniach na świniach, dodatek argininy do diety pobudzał przyrost masy mięśni kosztem tkanki tłuszczowej. Nie miał jednak wpływu na ostateczną masę ciała. Badacze spekulują, że arginina pobudza syntezę białek tkanki mięśniowej, co wymaga dużych ilości energii. Pod wpływem tego aminokwasu energia z pożywienia jest więc raczej zużywana na rozwój beztłuszczowej masy ciała, niż na wzrost tkanki tłuszczowej. Jak ocenia biorący udział w badaniach dr Guoyao Wu z Texas A&M University, odkrycie to może bezpośrednio pomóc w zwalczaniu otyłości u ludzi. Naukowcy już planują przeprowadzenie testów klinicznych z działaniem argininy na otyłych dzieciach w wieku szkolnym oraz na otyłych dorosłych.
Na podstawie: Arginine Discovery Could Help Fight Human Obesity,sciencedaily.com, 2009
Arginina jest zasadowym aminokwasem, wzmagającym usuwanie amoniaku i chlorków z ustroju, zakwaszających płyny ustrojowe. Jest metabolizowana do mocznika i ornityny. Z ornityny (poprzez cytrulinę) też powstaje. Niezbędna do syntezy kreatyny jako dawca grupy guanidynowej. Prawdopodobnie ma właściwości immunostymulujące i odtruwające mózg. Stymuluje rozwój i czynności grasicy. Istnieją doniesienia o obniżonym poziomie argininy w przebiegu choroby Alzheimera. Wchodzi w skład histonów, nadając tym białkom silnie zasadowy charakter.
Arginina w obecności tlenu, NADPH2 i syntazy NO tworzy tlenek azotu i cytrulinę. Tlenek azotu odpowiedzialny jest za relaksację mięśni gładkich, zapobiega agregacji krwinek i jest neurotransmitterem w mózgu.
Przy niedoborach argininy pojawiają się zaniki mięśni, osłabienie siły mięśniowej, zahamowanie wzrostu i rozwoju, otyłość, zaburzenia regeneracji tkanek, zaburzenia lipidowe i w wydzielaniu insuliny, obrzęki, nadciśnienie i niewydolność oraz toksyczne uszkodzenie wątroby.
Arginina podawana równocześnie z sorbitolem reguluje przepływ żółci i wzmaga procesy odtruwania oraz regeneracji wątroby. Reguluje też wypróżnienia. Może zapobiegać migrenom. Arginina łącznie z sorbitolem i mannitolem lub fruktozą zwiększa wydolność psychiczną i fizyczną, stymulując czynności mózgu, zwiększa aktywność psychofizyczną.
Dawniej produkowano preparat Arginine-Sorbitol w postaci płynu do picia. Był on zalecany w schorzeniach wątroby, osłabieniu fizycznym i psychicznym i w celu wzmożenia wydalania amoniaku z ustroju.
L-arginina może pomóc diabetykom poprzez szereg mechanizmów. Na przykład może zmniejszyć ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i choroby serca.A to dlatego, że L-arginina tworzy w w organizmie chemię (NO), która wpływa na odprężenie naczyń krwionośnych.
Jednak cukrzyca komplikuje te procesy, dlatego ważne jest, by
konsultować sposób leczenia z lekarzem, a nie próbować samoleczenia za
pomocą suplementów. L-arginina może też pomóc diabetykom w poprawie
wyników
sportowych, przez wspomaganie budowy mięśni i redukcje tkanki
tłuszczowej.
Ograniczenie powikłań sercowo-naczyniowych
Tworząc tlenek azotu w organizmie, L-arginina przyczynia się
rozszerzenia naczyń krwionośnych i może mieć istotne znaczenie w
przypadku cukrzycy. Rozszerzenie naczyń sprzyja ich ekspansji i
odprężeniu. Kiedy rozszerzanie naczyń przebiega prawidłowo, zmniejsza
sie gromadzenie złogów i spada ciśnienie krwi – częste powikłania
cukrzycy. Cukrzyca utrudnia proces odprężania naczyń krwionośnych.
Choroba zasadniczo tworzy konkurencję dla L-argininy. Działa to
tak: Kiedy twoje ciało rozkłada L-argininę do mocznika, wykorzystuje
przy tym enzym zwany arginazą. Diabetycy mają wyższą aktywność arginazy
niż osoby całkiem zdrowe, co oznacza, że pozostaje u nich za mało
L-argininy na tworzenie tlenku azotu. Naukowcy sądzą, że ten problem
może zostać rozwiązany w diabetyków z pomocą innego aminokwasu –
L-cytruliny i leków antycholesterolowych. Jednak aby to potwierdzić,
potrzebne są kolejne badania naukowe.
Redukcja masy ciała i sprawnośc fizyczna L-arginina może pomóc diabetykom również w inny sposób – dzięki wpływowi na poprawę kondycji mięśni, konieczną u diabetyków, u których leczenie ukierunkowane jest na zmniejszenie masy ciała i zwiększenie aktywności fizycznej. L-arginina pomaga wytwarzać kreatynę, która dostarcza mięśniom energii. L-argininę stosują sportowcy w postaci suplementów służących do oprawie wydajności. Według badaczy z University of Maryland Maryland Medical Center, arginina sprzyja poprawie wytrzymałości, zwłaszcza w działaniu krótkotrwałym o wysokiej intensywności. Ponadto pomaga poprawić dopływ krwi do mięśni, co czyni ją popularną wśród tych, którzy chcą, by ich mięśnie się rozrosły kosztem zrzuconego tłuszczu. W listopadzie 2006 „American Journal of Physiology: Endocrinology and Metabolism” opublikował wyniki badań włoskich naukowców, którzy stwierdzili, iż długoterminowa suplementacja argininy dała dobre efekty w grupie otyłych cukrzyków typu 2 przy niskokalorycznej diecie i regularnych ćwiczeniach fizycznych. W badaniu, grupa suplementacji L-argininy nie tylko straciła na wadze, ale w porównaniu z grupą kontrolną, miała większą utratę tłuszczu i większą redukcję obwodu w pasie. Ponadto przybyło im więcej tkanki mięśniowej i poprawiły się profile glukozowe.
Konsultuj z lekarzem! Pamiętaj, że suplementy w sklepach ze zdrową żywnością nie są służą do leczenia Twojej choroby, a jedynie pomagają organizmowi w walce ze schorzeniami przez dostarczanie niezbędnych substancji. Jeśli masz cukrzycę, najlepiej porozmawiaj z lekarzem na temat korzyści i ewentualnych skutków ubocznych przyjmowania L-argininy, zwłaszcza jeśli masz również inne schorzenia lub przyjmujesz inne leki.
Niedobory argininy mogą być niebezpieczne dla naszego organizmu, dlatego począwszy od pewnego wieku, kiedy zdolność syntezy argininy maleje, warto rozważyć jej suplementację.
Przy niedoborach argininy mogą pojawić się zaniki mięśni, ogólne osłabienie siły mięśniowej, ogólne zahamowanie wzrostu i rozwoju ale też nadwaga, a nawet otyłość. Inne możliwe skutki niedoboru argininy to uporczywe obrzęki, podwyższone ciśnienie krwi, zaburzenia regeneracji tkanek, zaburzenia lipidowe i w wydzielaniu insuliny, niewydolność i uszkodzenia wątroby spowodowane przez toksyny. Należy dodać, że arginina bierze udział w wielu ważnych procesach życiowych, dlatego trudno tu wymienić wszystkie możliwe skutki jej chronicznych niedoborów.
