Czy arginina pomaga? Jak długo należy ją stosować? Jakie dawki? Jaka jest najlepsza? Jesteśmy bardzo ciekawi Waszych opinii o działaniu i efektach stosowania tego ciekawego suplementu. Jakie problemy, schorzenia udało się Wam dzięki niej pokonać? Z czym nie dało się zwyciężyć? A może działanie argininy to mit? Prosimy o opinie, najlepiej poparte doświadczeniem z suplementacją tego aminokwasu.
Dotychczasowe opinie użytkowników z poprzedniej wersji strony przenieśliśmy TUTAJ.
Nowe opinie/komentarze prosimy zamieszczać pod konkretnymi artykułami.
Rzecz ciekawa i z pozoru paradoksalna – osoby pozostajace na uzdrawiających dietach mogą chorować na serce z powodu braku argininy.
Arginina pomaga głównie osobom mającym niedobory tego aminokwasu. Dlatego np. to, że pomoże Tobie nie oznacza, że pomoże innej osobie cierpiącej na podobne dolegliwości, schorzenia. Niedobory argininy mają zwłaszcza osoby w średnim i starszym wieku (zdolność produkcji tego aminokwasu maleje wraz z wiekiem), będące z różnych powodów na rozmaitych dietach bezmlecznych, niskomięsnych i niskotłuszczowych.
Jeśli ktoś nie toleruje mleka, zjada mało przetworów mlecznych, np. serów, nie je czerwonego mięsa, orzechów, bo stosuje dietę niskocholesterolową lub zwyczajnie dba o linię, może spodziewać się niedoborów argininy. U takich osób suplementacja l-argininą jest jak najbardziej wskazana i przyczyni się z pewnością do poprawy efektów dietetycznych.
Należy zaznaczyć, że nie zawsze uzupełnienie diety o produkty w nią bogate poprawi bilans tego aminokwasu w naszym organizmie. Np. spożywanie orzechów – najbogatszego źródła występowania l-argininy niemal wcale nie podnosi jej poziomu w krwi, za to potrafi sprzyjać niestrawności i tyciu. Dzieje się tak dlatego, że orzechy są ciężkostrawne, zawierają sporo tłuszczu roślinnego i przyswajalność argininy jest tu niska. Podobnie jest z mlekiem i jego przetworami – i tu również arginina słabo się wchłania.
Więcej na temat diety bogatej w argininie znajdziesz TUTAJ.
Polecamy również:
Hryniewiecki L. Składniki odżywcze. Białka. W: Gawęcki J., Hryniewiecki L. (red.). Żywienie człowieka – Podstawy nauki o żywieniu. PWN, Warszawa 2008.
Arginina jest ważna dla metabolizmu mięśni i utrzymaniu prawidłowego bilansu azotowego. Może być również sprzymierzeńcem w walce z rakiem, opóźniając wzrost guzów przez wzmocnienie układu odpornościowego. Arginina zwiększa bowiem wielkość i aktywność grasicy, producenta komórek T, które są armią układu odpornościowego. Jest również substratem do produkcji tlenku azotu, którego niezwykle ważna rola odgrywana w organizmie jest znana naukowcom od lat.
Arginina wspomaga odchudzanie poprzez ułatwianie wzrostu masy mięśniowej i redukcję tkanki tłuszczowej. Patrz: badania. Jest również zaangażowana w produkcję enzymów i hormonów. Suplementacja argininy może zwiększyć poziom HGH, hormonu, który sprzyja zdrowiu, wigorowi i spowalnia proces starzenia się. Pomaga budować nowe komórki kości i ścięgien, może być pomocna dla osób z zapaleniem stawów i tkanki łącznej.
Arginina jest naturalnym środkiem kosmetycznym. Znajduje się w dużym
stężeniu w skórze i tkance łącznej, gdzie spowalnia przerzedzanie i
marszczenie się skóry tak typowe dla starzenia się. Jest to składnik
kolagenu, który utrzymuje jędrność i zapobiegania trwałym ugięciom
skóry.
Niedobór argininy prowadzi do zaburzeń produkcji insuliny, tolerancji glukozy i metabolizmu lipidów w wątrobie. Pokarmy, które zapewniają dobrą ilości tego aminokwasu to: chleb świętojański, kokos, produkty mleczne, żelatyna, mięso, owies, orzeszki ziemne, soja, orzechy, pszenica, kiełki pszenicy, brązowy ryż, płatki owsiane, wszelkiego rodzaju muesli. Również pragnienie czekolady może być oznaką, że poziom argininy jest niski. Duże niedobory należy uzupełnić suplementacją.
Należy pamiętać, że najlepszą metodą dostarczenia organizmowi wszelkich potrzebnych składników, jest prawidłowe odżywianie, właściwie zestawiona dieta. Dopiero potem, kiedy z różnych względów nie możemy stosować się do wskazań dietetycznych, rozglądamy się za suplementami dostępnymi w handlu.
Czerwone mięso Mięso jest najlepszym naturalnym miejscem występowania białka i wszystkich aminokwasów, w tym l-argininy. Jednak znaczący wzrost spożycia mięsa w celu zwiększenia zawartości argininy w diecie, skutkuje nadmiernym obciążeniem wątroby i nerek. Ponadto mięso, zwykle o wysokiej zawartości tłuszczu, zwiększa ryzyko otyłości i chorób układu krążenia.
Mięso drobiowe Mięso jest również bardzo dobrym źródłem białka i wszystkich aminokwasów, w tym argininy. Mięso z kurczaka zawiera na 100 gramów od 1 do 1,3 grama argininy. Z różnych względów nie należy jednak ze spożyciem drobiu fermowego przesadzać.
Nasiona i orzechy Spośród wszystkich produktów roślinnych jednym z najbogatszych źródeł argininy są nasiona, mające nawet do 7 gramów l-argininy na 100 g masy, oraz orzechy zawierające od około 2 do 4 g argininy na 100 g. Najlepszym źródłem argininy są: nasiona sezamu (7,5 g na 100g), ziarno słonecznikowe łuskane i nasiona dyni (ok. 5 g na 100 g), orzeszki ziemne (3,1 g na 100 g), migdały (2,5 g na 100 g), orzechy włoskie (2,3 g na 100 g), orzechy laskowe (2,2 g na 100 g) i orzechy nerkowca (2,1 g na 100 g ). W argininę bogate są też orzechy brazylijskie, pistacje i orzechy pekan. Oczywiście ze spożywaniem nasion i orzechów nie należy przesadzać, wszyscy wiemy, jak bardzo są ciężkostrawne i… tuczące.
Szpinak i soczewica Generalnie warzywa nie są dobrym źródłem białka, a argininy w szczególności. Wyjątkiem jest szpinak i soczewica. Mrożony szpinak ma zawartość argininy 3,3 g na 100 g, a soczewica ma około 2,1 g argininy na 100 g surowych warzyw.
Pełnoziarniste Pieczywa i makarony z mąki pszennej razowej są bogate w argininę. Pełnoziarniste zawierają ok. 650 mg argininy na 100 gramów.
Soja Białka otrzymywane z soi są jednym z najbogatszych źródeł argininy. Porcja białka sojowego o wartości 200 kkalorii zawiera przeszło 4 g argininy. Jednak, co ciekawe i zaskakujące, np. 100 g tofu ma tylko 600 mg argininy, choć wytwarzane jest z ziarna sojowego.
Owoce morza Poza czerwonym mięsem, skorupiaki są najlepszym zwierzęcym źródłem występowania argininy. Porcja krabów, krewetek czy homarów o wartości 200 kilokalorii ma zazwyczaj od 3,6 do 3,8 g argininy. Ryby o najwyższej zawartości argininy to tuńczyk (1,7 g na 100 g) i łosoś (1,2 g na 100 g). Niektóre źródła podają, że tuńczyk jest lepszym źródłem argininy niż kurczaki i wieprzowina.
Jaja Szczególnie żółtka jaj są również bogatym źródłem argininy. Surowe żółtko zawiera na 100 g masy 1,10 g argininy, natomiast surowe białko jajka zawiera 0,65 g na 100 g.
Ewentualna suplementacja Portal recenzji Arginina.pl poleca znakomitą, łatwo przyswajalną Proargi 9 Plus. Jest to preparat klasy aptecznej – o gwarantowanej jakości, składzie i czystości, który pozwoli Państwu uzupełnić niedobory argininy bez konieczności zmiany diety lub przyzwyczajeń żywieniowych.
Działanie argininy jest podobne do Viagry, która w swojej „cudownej” mocy wykorzystuje wpływ tlenku azotu na poszerzanie naczyń krwionośnych. Badacz właściwości argininy, Dr Wright głęboko wierzy, że podawanie argininy daje czasem zbliżone efekty do tych, które obserwujemy w przypadku niebezpiecznej i drogiej Viagry, a to ze względu na podobny mechanizm działania: blokadę enzymu PDE5. Zdaniem naukowca, suplementacja argininą jest nie tylko bezpieczna, tania, ale i często skuteczna jako forma zwalczania seksualnych problemów mężczyzn. Blokując enzym PDE5, zarówno arginina jak i Viagra zapobiegają niszczeniu tlenku azotu, którego głównym źródłem „zaopatrzenia” w organizmie jest również arginina. Zgodnie z tym, co twierdzą biochemicy, bez odpowiedniej ilości tlenku azotu nie może być mowy o poszerzeniu naczyń krwionośnych, a tym samym prawidłowego wzwodu. Ich zdaniem, wszelkiego rodzaju używki oraz zachwianie równowagi hormonalnej wywołane stresem są bezpośrednią przyczyną szybszego zużycia zapasów argininy.
Dr J. Wright, dyrektor znanej kliniki Tahoma w USA, uważa, że dla osób, którym odbycie stosunku płciowego sprawia problem, aminokwas ten może okazać się przysłowiową deską ratunku.
Jak przyjmować?
Dr J. Wright: „5000 mg (5 g) dziennie przez okres 3-4 tygodni. W przypadku gdy potrzebujesz specjalnej pomocy, weź 5000 mg (5 gramów) na godzinę przed stosunkiem”.
Panom z problemami polecamy znany od lat komplekser argininowy amerykańskiej firmy Synergy Worldwide – ProArgi 9 Plus, dostarczający w jednej saszetce optymalnej, dziennej dawki l-argininy oraz wielu innych, prozdrowotnych substancji, polepszających jej działanie. Więcej o ProArgi-9+
Kupując suplementy nie kierujcie się wyłącznie ceną. Tanie preparaty produkowane są według przestarzałych technologii, w byle jakich warunkach, z byle jakich surowców i bez kontroli jakości. Przez to są często mocno zanieczyszczone np. rakotwórczymi solami metali ciężkich. Nie posiadają też wszystkich wymaganych świadectw i certyfikatów, często są tylko warunkowo dopuszczone do obrotu. Przyjmowanie takich suplementów potrafi przynieść więcej szkody niż pożytku!
Arginina jest aminokwasem stymulującym uwalnianie hormonów przyśpieszających podziały komórek, a także produkcję czynnika ważnego w procesie gojenia ran – tlenku azotu. Arginina zwiększa też syntezę kolagenu – podstawowego elementu budulcowego skóry, oraz powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych.
Dzięki temu do gojącej się rany dostarczane jest więcej substancji odżywczych. Dowiedziono, że stosowanie pokarmów bogatobiałkowych z dużą zawartością argininy pomaga ograniczać proces zapalny i zwiększa aktywność enzymów antyoksydacyjnych, które usuwają wolne rodniki, czyli niepożądane, aktywne formy tlenu uszkadzające komórki. Produkty wysokobiałkowe, np. czerwone mięso, ryby, mleko, sery czy jaja, są też dobrym źródłem cynku – pierwiastka ważnego dla procesu powstawania nowych komórek. w przypadku nietolerancji lub innych przeciwwskazań do spożywania produktów bogatych w argininę, wskazana jest jej suplementacja.
Jak powszechnie wiadomo, skuteczne leczenie odleżyn nie jest zadaniem łatwym. Grupa badaczy z Włoch sugeruje, że proces gojenia można wspomóc spożywając regularnie wysokokaloryczne mieszanki odżywczej z dodatkiem argininy, cynku oraz antyoksydantów.
W przeprowadzonym badaniu uczestniczyło 200 chorych z odleżynami II, III lub IV stopnia. Chorych podzielono w sposób losowy na 2 grupy. Pierwszej z nich miała zalecone spożywanie wysokokalorycznej, odżywczej mieszanki a dodatkiem antyoksydantów, argininy i cynku. Druga grupa miała spożywać taką samą objętość mieszanki jednak bez dodatkowych substancji.
U chorych z pierwszej grupy osiągnięto zdecydowanie lepsze wyniki leczenia odleżyn (zmniejszenie ich rozmiarów w ciągu 8 tygodni) w porównaniu z grupą kontrolną. W pierwszej grupie odleżyny zmalały o średnio 61%, w drugiej o 40%.
Źródło: Ann Intern Med. 2015 Feb 3;162(3):167-74. doi: 10.7326/M14-0696.
