L-arginina (kwas 2_amino 5_guanidynowalerianowy) występuje w sposób naturalny w organizmie człowieka, w białkach jąder komórek i komórkach rozrodczych. Jest to aminokwas endogenny, więc taki, który może być wytworzony przez nasz organizm z innych związków (np. proliny i kwasu glutaminowego). Teoretycznie więc organizm nie potrzebuje dostarczania go z pożywieniem. Niestety, jak pokazały badania, wraz z wiekiem zdolność syntezy argininy w organizmie człowieka zaczyna maleć. Niedobory argininy prowadzą zaś do zachwiania równowagi wewnętrznej organizmu. Właściwe uzupełnienie diety może przywrócić odpowiedni poziom aminokwasu w organizmie, co jest istotne ze względu na jego życiowe funkcje.
Arginina od lat budzi duże zainteresowanie uczonych. Strukturę chemiczną argininy poznano w pierwszej połowie XX wieku. W latach trzydziestych Krebs i Henseleit odkryli fundamentalne znaczenie tego aminokwasu w tzw. cyklu mocznikowym, ważnym dla usuwania toksycznego amoniaku z organizmu ludzkiego. Dalsze badania naukowe zarówno nad samą argininą, jak i możliwościami jej zastosowań w medycynie przyczyniły się do dokonywania kolejnych odkryć. Ujawniły one m.in. związki między nią a sprawnością układu sercowo-naczyniowego.
Arginina jest niezbędnym substratem w syntezie tlenku azotu (NO), nazywanego w świecie nauki „cząsteczką życia”. Tlenek azotu powoduje zwiększenie światła naczyń krwionośnych poprzez rozluźnienie ich mięśni gładkich oraz zmniejszenie „lepkości” ścian naczyń. Wykazano również, że przewlekłe zaburzenia metabolizmu NO mogą prowadzić do zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego i innych schorzeń (Hampl i Herget, 2000).
Uważa się powszechnie, że bez tlenu człowiek nie jest w stanie żyć. Jednak bez jego dopływu serce będzie biło przez 3–4 minuty. Ale bez zaopatrzenia w tlenek azotu serce może uderzyć zaledwie kilkanaście razy – powiedział w jednym z wywiadów prof. Tadeusz Maliński z Oakland University USA, światowy autorytet w dziedzinie roli tlenku azotu.
Odkrywcy znaczenia tlenku azotu dla serca i naczyń: Robert F. Furchgott, Luis J. Ignarro i Ferido Murad otrzymali w 1998 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii.
Gdy brakuje argininy, zamiast tlenku azotu powstaje anionorodnik ponadtlenkowy, łatwo reagujący z tlenkiem azotu i tworzący związek zaliczany do grupy wolnych rodników, który może spowodować znaczne uszkodzenia w obrębie naczyń krwionośnych. To jest bardzo niekorzystne – brak argininy ogranicza ilość tlenku azotu i dodatkowo go neutralizuje! Światło naczyń nie może się poszerzać, a działanie wolnych rodników prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych, sprzyja osadzaniu się cholesterolu na ich ściankach.
Suplementacja argininy może przywrócić właściwy przebieg syntezy tlenku azotu, a co za tym idzie – wspomaga profilaktykę i terapię miażdżycy, nadciśnienia, choroby wieńcowej ale również arytmii.
Arginina pomaga też sportowcom w przyspieszeniu regeneracji powysiłkowej. U osób z chorobą wieńcową zwiększa możliwości bezbolesnego wysiłku fizycznego.
Spore ilości argininy znajdują się np. w nasionach, zwłaszcza rozmaitych orzechach. Jednak jak powszechnie wiadomo, spożywanie większych ilości orzechów prowadzi zwykle do otyłości, gdyż są one wysokokaloryczne i ciężkostrawne. A z upływem lat zdolność pozyskiwania i produkcji argininy przez nasze organizmy maleje, należy więc uzupełniać jej niedobory odpowienią dietą i właściwymi suplementami. Więcej wiadomości na ten temat można znaleźć TUTAJ.
Portal z recenzjami Arginina.pl poleca suplement ProArgi 9, zawierający w jednej dawce pełną, zalecana przez specjalistów dawkę dzienną argininy – 5000 mg (5 gramów), wzbogaconą wzmacniającą działanie cytruliną, resweratrolem, witaminami z grupy B i unikalnymi wyciągami z owoców.
Aby pogłębić wiedzę w temacie, warto zapoznać się również z interesującym artykułem Arginina z nową twarzą. Właściwości fizyko-chemiczne aminokwasu opisuje krótko i treściwie Wikipedia. Zapraszamy też oczywiście do czytania bloga.
Wasze opinie o argininie
Czy arginina pomaga? Jak długo należy ją stosować? Jakie dawki? Jaka jest najlepsza?
Jesteśmy bardzo ciekawi Waszych opinii o działaniu i efektach stosowania tego ciekawego suplementu. Jakie problemy, schorzenia udało się Wam dzięki niej pokonać? Z czym nie dało się zwyciężyć? A może działanie argininy to mit? Prosimy o opinie, najlepiej poparte doświadczeniem z suplementacją tego aminokwasu.
Dotychczasowe opinie użytkowników z poprzedniej wersji strony przenieśliśmy TUTAJ.
Nowe opinie/komentarze prosimy zamieszczać pod konkretnymi artykułami.
Zdrowa dieta nie zawsze służy naszemu sercu?
Rzecz ciekawa i z pozoru paradoksalna – osoby pozostajace na uzdrawiających dietach mogą chorować na serce z powodu braku argininy.
Arginina pomaga głównie osobom mającym niedobory tego aminokwasu. Dlatego np. to, że pomoże Tobie nie oznacza, że pomoże innej osobie cierpiącej na podobne dolegliwości, schorzenia. Niedobory argininy mają zwłaszcza osoby w średnim i starszym wieku (zdolność produkcji tego aminokwasu maleje wraz z wiekiem), będące z różnych powodów na rozmaitych dietach bezmlecznych, niskomięsnych i niskotłuszczowych.
Jeśli ktoś nie toleruje mleka, zjada mało przetworów mlecznych, np. serów, nie je czerwonego mięsa, orzechów, bo stosuje dietę niskocholesterolową lub zwyczajnie dba o linię, może spodziewać się niedoborów argininy. U takich osób suplementacja l-argininą jest jak najbardziej wskazana i przyczyni się z pewnością do poprawy efektów dietetycznych.
Należy zaznaczyć, że nie zawsze uzupełnienie diety o produkty w nią bogate poprawi bilans tego aminokwasu w naszym organizmie. Np. spożywanie orzechów – najbogatszego źródła występowania l-argininy niemal wcale nie podnosi jej poziomu w krwi, za to potrafi sprzyjać niestrawności i tyciu. Dzieje się tak dlatego, że orzechy są ciężkostrawne, zawierają sporo tłuszczu roślinnego i przyswajalność argininy jest tu niska. Podobnie jest z mlekiem i jego przetworami – i tu również arginina słabo się wchłania.
Więcej na temat diety bogatej w argininie znajdziesz TUTAJ.
Polecamy również:
Hryniewiecki L. Składniki odżywcze. Białka. W: Gawęcki J., Hryniewiecki L. (red.). Żywienie człowieka – Podstawy nauki o żywieniu. PWN, Warszawa 2008.
Arginina i tauryna normalizują zaburzenia rytmu serca?
Naukowcy z Instytutu Badań w Austin w Teksasie poszukiwali składników odżywczych, których niedobory prowadzą do nieregularnego bicia serca w postaci: przedwczesnych skurczów komorowych, migotania przedsionków i wydłużania przerw międzyskurczowych. W wyniku badań powstało wiele artykułów naukowych, dowodzących, że na zaburzenia rytmu serca cierpią najczęściej osoby z niedoborem dwóch aminokwasów: tauryny i argininy.
Badacze stwierdzili, że 10 do 20 g tauryny dziennie ogranicza przedwczesne skurcze przedsionków o 50% i zapobiega wszystkim przedwczesnym skurczom komorowym, jednak nie eliminuje wydłużonych przerw między uderzeniami serca. Okazało się, że dodanie 4 do 6 g argininy niemal natychmiast reguluje praktycznie wszystkie wydłużone przerwy i likwiduje przedwczesne skurcze przedsionków.
Połączenie tauryny i argininy jest więc w stanie zatrzymać wszystkie najczęściej występujące nieregularności bicia serca. Tauryna zapobiega arytmii w drodze regulacji poziomu potasu, wapnia i sodu we krwi i tkankach serca, które regulują pobudliwość mięśnia sercowego. Naukowcy zauważyli, że nieregularne bicie serca może być podatne na taurynę, ponieważ tłumi ona aktywność współczulnego układu nerwowego i uwalnianie adrenaliny. Skuteczność argininy w przeciwdziałaniu arytmii może wynikać z jego roli jako prekursora tlenku azotu oraz zdolności do spontanicznego przywracania rytmu zatokowego.
Według dr George Eby, głównego badacza i założyciela Instytutu, produkcja tauryny i argininy w organizmie maleje wraz z wiekiem, sprawiając, że rytm serca staje się „nerwowy”. Tauryna i arginina są więc nam niezbędne i należy je uzupełniać w celu zapobiegania zachorowalności i śmiertelności.
Dr Eby uważa, że większość chorób przewlekłych jest wynikiem pewnych niedoborów żywieniowych, zwłaszcza cynku i magnezu. U starszych ludzi niedobory kwasów omega-3, tauryny i argininy są uważane za podstawową przyczynę wielu chorób.
Według dr Eby, z chorobą należy walczyć przez odpowiednie odżywianie, a nie lekami. Metody naturalne powinny się stać dominującym nurtem medycyny, zaś leki winny być tylko odległą alternatywą. Eby uważa, że metody marketingowe spychają w cień biomedycynę, a ludzie decydują się na drogie leki, zamiast szukać niemal darmowych, naturalnych metod leczenia.
Źródło:
Elimination of cardiac arrhythmias using oral taurine with L-arginine
George Eby, M.S. George Eby Research i William W. Halcomb, D.O. William W. Halcomb Clinic
Tauryna i jej potencjalne wykorzystanie w terapii
Konrad Szymański, Katarzyna Winiarska, Zakład Regulacji Metabolizmu, Instytut Biochemii, Wydział Biologii, UW
Stwierdzono również, że podawanie tauryny w stężeniu 2% w wodzie do picia szczurom z eksperymentalną cukrzycą zapobiega wzrostowi ciśnienia tętniczego i zmniejsza hiperinsulinemię. Tauryna działa również kardioprotekcyjnie, zmniejszając przerost mięśnia sercowego u szczurów karmionych dietą z dużą zawartością chlorku sodu. Suplementacja tauryny w dawce 6 g/d. przez 7 dni powoduje obniżenie wartości ciśnienia tętniczego u pacjentów z samoistnym nadciśnieniem, co potwierdziły dwa niezależne badania. Hipotensyjne działanie tauryny, badane na modelach zwierzęcych oraz u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, wynika prawdopodobnie z jej hamującego wpływu na hiperaktywny układ sympatyczny.
Na koniec ciekawostka: Chińscy naukowcy z uniwersytetu Guangxi dowiedli, że tauryna wykazuje niezwykle silne działanie chroniące na komórki wątroby. Zwłóknienie wątroby jest bardzo poważnym problemem. Powstaje w wyniku procesu zapalnego np. w przebiegu wirusowych zapaleń wątroby, jest też jednym z powikłań długoletniego nadużywania alkoholu. W konsekwencji może doprowadzić do marskości tego narządu. Wątroba posiada bardzo duże zdolności regeneracyjne, jednak nie ze wszystkimi uszkodzeniami może sobie sama poradzić. Tauryna w znacznym stopniu przyczynia się do wzmożonej apoptozy (mechanizmowi usuwania z organizmu komórek zużytych lub uszkodzonych) komórek gwieździstych wątroby, częściowo odpowiedzialnych za włóknienie tego narządu. W ten sposób sprzyja zdrowieniu tego ważnego narządu.
Reguluje metabolizm i sprawia, że ludzie wyglądają świetnie
Arginina jest ważna dla metabolizmu mięśni i utrzymaniu prawidłowego bilansu azotowego. Może być również sprzymierzeńcem w walce z rakiem, opóźniając wzrost guzów przez wzmocnienie układu odpornościowego. Arginina zwiększa bowiem wielkość i aktywność grasicy, producenta komórek T, które są armią układu odpornościowego. Jest również substratem do produkcji tlenku azotu, którego niezwykle ważna rola odgrywana w organizmie jest znana naukowcom od lat.
Arginina wspomaga odchudzanie poprzez ułatwianie wzrostu masy mięśniowej i redukcję tkanki tłuszczowej. Patrz: badania. Jest również zaangażowana w produkcję enzymów i hormonów. Suplementacja argininy może zwiększyć poziom HGH, hormonu, który sprzyja zdrowiu, wigorowi i spowalnia proces starzenia się. Pomaga budować nowe komórki kości i ścięgien, może być pomocna dla osób z zapaleniem stawów i tkanki łącznej.
Arginina jest naturalnym środkiem kosmetycznym. Znajduje się w dużym stężeniu w skórze i tkance łącznej, gdzie spowalnia przerzedzanie i marszczenie się skóry tak typowe dla starzenia się. Jest to składnik kolagenu, który utrzymuje jędrność i zapobiegania trwałym ugięciom skóry.
Niedobór argininy prowadzi do zaburzeń produkcji insuliny, tolerancji glukozy i metabolizmu lipidów w wątrobie. Pokarmy, które zapewniają dobrą ilości tego aminokwasu to: chleb świętojański, kokos, produkty mleczne, żelatyna, mięso, owies, orzeszki ziemne, soja, orzechy, pszenica, kiełki pszenicy, brązowy ryż, płatki owsiane, wszelkiego rodzaju muesli. Również pragnienie czekolady może być oznaką, że poziom argininy jest niski. Duże niedobory należy uzupełnić suplementacją.
Czytaj więcej o diecie bogatej w argininę TUTAJ.
Jak poprawić czynność śródbłonka naczyniowego
Zespół uczonych niemieckich z Lipska kierowany przez dr. Rainera Hambrechta opublikował 1 marca w „The American Journal of Cardiology” artykuł, z którego wynika, że łączne stosowanie suplementacji L-argininą i treningu mięśniowego skuteczniej usprawnia czynność śródbłonka naczyniowego niż stosowanie każdego z tych czynników osobno.
Zaburzenia czynności śródbłonka naczyniowego są główną przyczyną przewlekłej niewydolności serca. L-arginina jest aminokwasem białek roślinnych i zwierzęcych. Za pośrednictwem enzymu syntetazy z L-argininy powstaje tlenek azotu. Związek ten wytworzony w komórkach śródbłonka naczyniowego jest najsilniejszym znanym czynnikiem rozkurczającym naczynia krwionośne.
Arginina zmniejsza lepkość krwi (przez ograniczenie agregacji krwinek), co ogranicza ryzyko powstania skrzepów, które są najczęstszą przyczyną zawałów serca i udarów mózgu.
Uczeni podzielili pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca na 4 grupy: leczonych tradycyjnie, wyłącznie L-argininą, wyłącznie treningiem mięśniowym (przedramienia), równocześnie L-argininą i treningiem mięśniowym. Pacjenci, którzy otrzymywali 8 g L-argininy dziennie, podwoili poziomy L-argininy we krwi. Leczenie L-argininą 4-krotnie zwiększa rozszerzenie naczyń krwionośnych wywołane acetylocholiną (z 2,2% do 8,8%). Podobnie regularne ćwiczenie mięśni zwiększa rozszerzenie naczyń z 2,1% do 8,6%. Łączne stosowanie obydwóch metod terapeutycznych zwiększa rozszerzenie naczyń z 2,9% do 12,0%. Suplementacja L-argininy i trening mięśniowy uzupełniają się wzajemnie. Usprawnienie czynności śródbłonka naczyniowego może być wypadkową zwiększonej dostępności tlenku azotu oraz jego zwiększonej syntezy.
Długotrwałe, doustne podawanie L-argininy wymaga dalszych obserwacji klinicznych, ale uzyskane wyniki wskazują na możliwość zwiększenia produkcji środbłonkowego tlenku azotu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.
Źródło: Żyjmy dłużej nr 6 (czerwiec) 2000
Polecamy również: Atherosclerosis. 2002 May;162(1):1-15. Vascular effects of dietary L-arginine supplementation.
AAKG i inne formy argininy
Argininę spotykamy też często w formie „AAKG”, zwłaszcza jako suplement bądź jeden ze składników suplementów dla sportowców. Popularna L-arginina to wolna, naturalna forma tego aminokwasu (argininy), zaś AAKG to molekuła składająca się z wspomnianej wyżej argininy i kwasu alfaketoglutarowego, czyli innymi słowy: to arginina + AKG (ketokwas, pochodna kwasu glutarowego). Forma AAKG jest bardziej stabilna po strawieniu przez co efektywniejsza, jednak jest tworem sztucznym.
Innymi często stosowanymi w suplementch formami argininy są chlorowodorek L-argininy HCL (świetnie rozpuszczalny w wodzie, tani ale b. gorzki i przeciętnie przyswajalny, np. Medargin) i jabłczan L-argininy (dobrze biodostępny, łatwo przyswajalny, działa szybko, niestety krótko).
Należy również pamiętać, że efektywna ilość argininy w jej związkach chemicznych, np. AAKG jest mniejsza niż w czystej postaci aminokwasu.
Warto przeczytać: Jaka forma argininy jest najlepsza?
Dawkowanie – Ile l-argininy można zażywać?
Jaka jest wskazana dawka?
Czy można zażywać l-argininę razem z lekami przepisanymi od lekarza?
Czy na pewno nie będzie żadnych skutków ubocznych?
Dr Louis Ignarro (farmakolog amerykański, laureat Nagrody Nobla z medycyny 1998 roku) odpowiada:
Eksperci mówią, że powinniśmy zażywać przynajmniej 5 gramów l-argininy jako codzienny suplement. Wielu moich pacjentów pyta mnie, czy można przedawkować l-argininę? Otóż 5 gramów jest dawką podstawową. Wszelkie wyniki badań i artykuły medyczne, jakie czytałem na ten temat, nie wykazują żadnej możliwości jakiejkolwiek szkodliwości, czy możliwości przedawkowania tego aminokwasu. Nawet osobom starszym podawano dawki powyżej 30 gramów i nie wynikały z tego żadne komplikacje. W przypadku wszystkich, którzy chcą naturalnie wyregulować sobie ciśnienie, ważne jest, aby zażywać l-argininę o zupełnie innej, to znaczy przeciwnej porze dnia niż leki farmakologiczne na nadciśnienie, dopóki ten problem się nie unormuje. Jeżeli leki na nadciśnienie zażywasz rano, l-argininę zażyj wieczorem lub odwrotnie – jeśli leki wieczorem, to l-arginina rano.
Źródło: Zdrowie Uroda i Życie no. 6/240
Jak długo brać l-argininę? Generalnie bez ograniczeń czasowych. Niektóre źródła podają, że należy stosować comiesięczne przerwy w przyjmowaniu argininy, trwające około tygodnia.
Dlaczego dobrze brać przed snem? Ponieważ wówczas żołądek jest pusty, więc przyswajanie będzie lepsze. Ponadto arginina sprzyja, mówiąc najogólniej, lepszemu wykorzystaniu snu.
