L-arginina (kwas 2_amino 5_guanidynowalerianowy) występuje w sposób naturalny w organizmie człowieka, w białkach jąder komórek i komórkach rozrodczych. Jest to aminokwas endogenny, więc taki, który może być wytworzony przez nasz organizm z innych związków (np. proliny i kwasu glutaminowego). Teoretycznie więc organizm nie potrzebuje dostarczania go z pożywieniem. Niestety, jak pokazały badania, wraz z wiekiem zdolność syntezy argininy w organizmie człowieka zaczyna maleć. Niedobory argininy prowadzą zaś do zachwiania równowagi wewnętrznej organizmu. Właściwe uzupełnienie diety może przywrócić odpowiedni poziom aminokwasu w organizmie, co jest istotne ze względu na jego życiowe funkcje.
Arginina od lat budzi duże zainteresowanie uczonych. Strukturę chemiczną argininy poznano w pierwszej połowie XX wieku. W latach trzydziestych Krebs i Henseleit odkryli fundamentalne znaczenie tego aminokwasu w tzw. cyklu mocznikowym, ważnym dla usuwania toksycznego amoniaku z organizmu ludzkiego. Dalsze badania naukowe zarówno nad samą argininą, jak i możliwościami jej zastosowań w medycynie przyczyniły się do dokonywania kolejnych odkryć. Ujawniły one m.in. związki między nią a sprawnością układu sercowo-naczyniowego.
Arginina jest niezbędnym substratem w syntezie tlenku azotu (NO), nazywanego w świecie nauki „cząsteczką życia”. Tlenek azotu powoduje zwiększenie światła naczyń krwionośnych poprzez rozluźnienie ich mięśni gładkich oraz zmniejszenie „lepkości” ścian naczyń. Wykazano również, że przewlekłe zaburzenia metabolizmu NO mogą prowadzić do zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego i innych schorzeń (Hampl i Herget, 2000).
Uważa się powszechnie, że bez tlenu człowiek nie jest w stanie żyć. Jednak bez jego dopływu serce będzie biło przez 3–4 minuty. Ale bez zaopatrzenia w tlenek azotu serce może uderzyć zaledwie kilkanaście razy – powiedział w jednym z wywiadów prof. Tadeusz Maliński z Oakland University USA, światowy autorytet w dziedzinie roli tlenku azotu.
Odkrywcy znaczenia tlenku azotu dla serca i naczyń: Robert F. Furchgott, Luis J. Ignarro i Ferido Murad otrzymali w 1998 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii.
Gdy brakuje argininy, zamiast tlenku azotu powstaje anionorodnik ponadtlenkowy, łatwo reagujący z tlenkiem azotu i tworzący związek zaliczany do grupy wolnych rodników, który może spowodować znaczne uszkodzenia w obrębie naczyń krwionośnych. To jest bardzo niekorzystne – brak argininy ogranicza ilość tlenku azotu i dodatkowo go neutralizuje! Światło naczyń nie może się poszerzać, a działanie wolnych rodników prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych, sprzyja osadzaniu się cholesterolu na ich ściankach.
Suplementacja argininy może przywrócić właściwy przebieg syntezy tlenku azotu, a co za tym idzie – wspomaga profilaktykę i terapię miażdżycy, nadciśnienia, choroby wieńcowej ale również arytmii.
Arginina pomaga też sportowcom w przyspieszeniu regeneracji powysiłkowej. U osób z chorobą wieńcową zwiększa możliwości bezbolesnego wysiłku fizycznego.
Spore ilości argininy znajdują się np. w nasionach, zwłaszcza rozmaitych orzechach. Jednak jak powszechnie wiadomo, spożywanie większych ilości orzechów prowadzi zwykle do otyłości, gdyż są one wysokokaloryczne i ciężkostrawne. A z upływem lat zdolność pozyskiwania i produkcji argininy przez nasze organizmy maleje, należy więc uzupełniać jej niedobory odpowienią dietą i właściwymi suplementami. Więcej wiadomości na ten temat można znaleźć TUTAJ.
Portal z recenzjami Arginina.pl poleca suplement ProArgi 9, zawierający w jednej dawce pełną, zalecana przez specjalistów dawkę dzienną argininy – 5000 mg (5 gramów), wzbogaconą wzmacniającą działanie cytruliną, resweratrolem, witaminami z grupy B i unikalnymi wyciągami z owoców.
Aby pogłębić wiedzę w temacie, warto zapoznać się również z interesującym artykułem Arginina z nową twarzą. Właściwości fizyko-chemiczne aminokwasu opisuje krótko i treściwie Wikipedia. Zapraszamy też oczywiście do czytania bloga.
Jak dawkować w niedokrwieniu kończyn dolnych?
Fragment rozmowy z profesorem Pawłem Chęcińskim, prezesem Polskiego
Towarzystwa Chirurgii Naczyniowej, kierownikiem Kliniki Chirurgii
Ogólnej, Naczyniowej i Angiologii AM im. Karola Marcinkowskiego w
Poznaniu.
Jakie dawki argininy należy stosować w przypadku niedokrwienia miażdżycowego ?
Jeśli mówimy o leczeniu chorób naczyń, to nie mówimy tutaj już o suplementacji diety, tylko o działaniu leczniczym. I wówczas nie podajemy dwóch – czterech gramów dziennie, tylko przynajmniej 3 razy po 2 gramy, czyli 6 gramów argininy na dobę, co stanowi w tym przypadku minimum. Optymalną dawką jest 3 razy po 4 gramy, czyli 12 gramów l-argininy na dobę. Preparaty z argininą są dostępne bez recepty. Nie zanotowano żadnych niepożądanych działań ubocznych. Maksymalna bezpieczna dawka tego leku wynosi około 30 gramów na dobę.
Na czym polega trening marszowy zalecany przy miażdżycowym niedokrwieniu kończyn?
Poza farmakoterapią trening marszowy jest bardzo istotny, ponieważ dobrze współdziała z suplementacją L-argininy. Tego rodzaju trening pod okiem lekarza daje również wydłużenie przejścia dystansu bezbólowego. Oczywiście trening ten musi być właściwie prowadzony. Chory nie może wykonywać maksymalnego wysiłku, tylko powinien trenować w taki sposób, żeby zatrzymywać się wtedy, kiedy zaczyna się pierwszy ból. Należy dochodzić do granicy bólu – przerwa – odpoczynek – następnie dalszy marsz. Tych odcinków przejścia powinno być bardzo dużo. Nie wystarczy, że chory przejdzie jeden czy dwa odcinki. Chodzi o systematyczny trening. Najlepiej wyznaczyć sobie w okolicy domu jakiś odcinek i sprawdzać, czy robię postępy w ciągu kolejnych dni? Bardzo istotne jest to, aby nie dochodzić do maksymalnego wysiłku i nie przeforsować chorych nóg. Jest to ważne, dlatego, że ból pojawiający się w takim przypadku jest objawem wytwarzania się szkodliwych produktów przemiany materii, które działają pro miażdżycowo.
Czytaj również: Arginina a poprawa zdolności wysiłkowych
Arginina w walce z otyłością – badania
Arginina może pomóc w walce z otyłością spowodowaną objadaniem się – zaobserwowali badacze z USA. Artykuł na ten temat zamieszcza pismo „Journal of Nutrition”. Naukowcy z Texas A&M University oraz University of Maryland prowadzili badania na szczurach, z których połowa była na diecie niskotłuszczowej, a połowa na diecie bogatej w tłuszcze.
Przez 12 tygodni wszystkim gryzoniom podawano argininę. Po tym okresie szczury jedzące chudo straciły 65 proc. tkanki tłuszczowej, a szczury na diecie tłustej – 63 proc. Długotrwałe podawanie aminokwasu nie powodowało żadnych szkodliwych skutków w obu grupach. Jak przypominają naukowcy, we wcześniejszych badaniach na świniach, dodatek argininy do diety pobudzał przyrost masy mięśni kosztem tkanki tłuszczowej. Nie miał jednak wpływu na ostateczną masę ciała. Badacze spekulują, że arginina pobudza syntezę białek tkanki mięśniowej, co wymaga dużych ilości energii. Pod wpływem tego aminokwasu energia z pożywienia jest więc raczej zużywana na rozwój beztłuszczowej masy ciała, niż na wzrost tkanki tłuszczowej. Jak ocenia biorący udział w badaniach dr Guoyao Wu z Texas A&M University, odkrycie to może bezpośrednio pomóc w zwalczaniu otyłości u ludzi. Naukowcy już planują przeprowadzenie testów klinicznych z działaniem argininy na otyłych dzieciach w wieku szkolnym oraz na otyłych dorosłych.
Na podstawie: Arginine Discovery Could Help Fight Human Obesity,sciencedaily.com, 2009
Miażdżyca tętnic kończyn dolnych – coś dla palaczy!
Na miażdżycę zarostową kończyn dolnych chorują przede wszystkim mężczyźni i kobiety palący tytoń. W przebiegu miażdżycy dochodzi prawdopodobnie do zaburzeń przemiany endogennej L-argininy do NO.
Towarzyszące miażdżycy zaburzenia napięcia naczyń krwionośnych śródbłonka skutkują uszkodzeniem śródbłonka, przyśpieszając powstawanie neointymy, a w następstwie odkładanie się lipoprotein w ścianach naczyń. Leczenie miażdżycy egzogenną L-argininą może dać zmniejszenie napięcia naczyń i zahamować tworzenie się neointymy. Dłuższe podawanie argininy może przywrócić prawidłowy metabolizm i w efekcie spowodować nawet pełne wyleczenie miażdżycy. U chorych z chromaniem przestankowym wydłuża się dystans, skraca się czas trwania bólu po przebyciu maksymalnego odcinka drogi, zwiększa się przepływ krwi i wzrasta wskaźnik w kończynach (oceniany na podstawie badania pletyzmograficznego).
Bibliografia:
Wpływ doustnej suplementacji L-argininy na chromanie przestankowe u chorych z miażdżycowym niedokrwieniem kończyn dolnych.
O dawkowaniu argininy w takich przypadkach przeczytasz więcej TUTAJ.
Arginina – inne aspekty
Arginina jest zasadowym aminokwasem, wzmagającym usuwanie amoniaku i chlorków z ustroju, zakwaszających płyny ustrojowe. Jest metabolizowana do mocznika i ornityny. Z ornityny (poprzez cytrulinę) też powstaje. Niezbędna do syntezy kreatyny jako dawca grupy guanidynowej. Prawdopodobnie ma właściwości immunostymulujące i odtruwające mózg. Stymuluje rozwój i czynności grasicy. Istnieją doniesienia o obniżonym poziomie argininy w przebiegu choroby Alzheimera. Wchodzi w skład histonów, nadając tym białkom silnie zasadowy charakter.
Arginina w obecności tlenu, NADPH2 i syntazy NO tworzy tlenek azotu i cytrulinę. Tlenek azotu odpowiedzialny jest za relaksację mięśni gładkich, zapobiega agregacji krwinek i jest neurotransmitterem w mózgu.
Przy niedoborach argininy pojawiają się zaniki mięśni, osłabienie siły mięśniowej, zahamowanie wzrostu i rozwoju, otyłość, zaburzenia regeneracji tkanek, zaburzenia lipidowe i w wydzielaniu insuliny, obrzęki, nadciśnienie i niewydolność oraz toksyczne uszkodzenie wątroby.
Arginina podawana równocześnie z sorbitolem reguluje przepływ żółci i wzmaga procesy odtruwania oraz regeneracji wątroby. Reguluje też wypróżnienia. Może zapobiegać migrenom. Arginina łącznie z sorbitolem i mannitolem lub fruktozą zwiększa wydolność psychiczną i fizyczną, stymulując czynności mózgu, zwiększa aktywność psychofizyczną.
Dawniej produkowano preparat Arginine-Sorbitol w postaci płynu do picia. Był on zalecany w schorzeniach wątroby, osłabieniu fizycznym i psychicznym i w celu wzmożenia wydalania amoniaku z ustroju.
Źródło: http://luskiewnik.strefa.pl/psychostymulantia/p11.htm
L-arginina i cukrzyca
L-arginina może pomóc diabetykom poprzez szereg mechanizmów. Na przykład może zmniejszyć ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu i choroby serca.A to dlatego, że L-arginina tworzy w w organizmie chemię (NO), która wpływa na odprężenie naczyń krwionośnych.
Jednak cukrzyca komplikuje te procesy, dlatego ważne jest, by konsultować sposób leczenia z lekarzem, a nie próbować samoleczenia za pomocą suplementów. L-arginina może też pomóc diabetykom w poprawie wyników sportowych, przez wspomaganie budowy mięśni i redukcje tkanki tłuszczowej.
Ograniczenie powikłań sercowo-naczyniowych
Tworząc tlenek azotu w organizmie, L-arginina przyczynia się
rozszerzenia naczyń krwionośnych i może mieć istotne znaczenie w
przypadku cukrzycy. Rozszerzenie naczyń sprzyja ich ekspansji i
odprężeniu. Kiedy rozszerzanie naczyń przebiega prawidłowo, zmniejsza
sie gromadzenie złogów i spada ciśnienie krwi – częste powikłania
cukrzycy. Cukrzyca utrudnia proces odprężania naczyń krwionośnych.
Choroba zasadniczo tworzy konkurencję dla L-argininy. Działa to
tak: Kiedy twoje ciało rozkłada L-argininę do mocznika, wykorzystuje
przy tym enzym zwany arginazą. Diabetycy mają wyższą aktywność arginazy
niż osoby całkiem zdrowe, co oznacza, że pozostaje u nich za mało
L-argininy na tworzenie tlenku azotu. Naukowcy sądzą, że ten problem
może zostać rozwiązany w diabetyków z pomocą innego aminokwasu –
L-cytruliny i leków antycholesterolowych. Jednak aby to potwierdzić,
potrzebne są kolejne badania naukowe.
Redukcja masy ciała i sprawnośc fizyczna
L-arginina może pomóc diabetykom również w inny sposób – dzięki wpływowi na poprawę kondycji mięśni, konieczną u diabetyków, u których leczenie ukierunkowane jest na zmniejszenie masy ciała i zwiększenie aktywności fizycznej. L-arginina pomaga wytwarzać kreatynę, która dostarcza mięśniom energii. L-argininę stosują sportowcy w postaci suplementów służących do oprawie wydajności. Według badaczy z University of Maryland Maryland Medical Center, arginina sprzyja poprawie wytrzymałości, zwłaszcza w działaniu krótkotrwałym o wysokiej intensywności. Ponadto pomaga poprawić dopływ krwi do mięśni, co czyni ją popularną wśród tych, którzy chcą, by ich mięśnie się rozrosły kosztem zrzuconego tłuszczu. W listopadzie 2006 „American Journal of Physiology: Endocrinology and Metabolism” opublikował wyniki badań włoskich naukowców, którzy stwierdzili, iż długoterminowa suplementacja argininy dała dobre efekty w grupie otyłych cukrzyków typu 2 przy niskokalorycznej diecie i regularnych ćwiczeniach fizycznych. W badaniu, grupa suplementacji L-argininy nie tylko straciła na wadze, ale w porównaniu z grupą kontrolną, miała większą utratę tłuszczu i większą redukcję obwodu w pasie. Ponadto przybyło im więcej tkanki mięśniowej i poprawiły się profile glukozowe.
Konsultuj z lekarzem!
Pamiętaj, że suplementy w sklepach ze zdrową żywnością nie są służą do leczenia Twojej choroby, a jedynie pomagają organizmowi w walce ze schorzeniami przez dostarczanie niezbędnych substancji. Jeśli masz cukrzycę, najlepiej porozmawiaj z lekarzem na temat korzyści i ewentualnych skutków ubocznych przyjmowania L-argininy, zwłaszcza jeśli masz również inne schorzenia lub przyjmujesz inne leki.
Arginina a nadciśnienie indukowane ciążą
Rozwój nadciśnienia indukowanego ciążą jest jak się przypuszcza powodowany zaburzeniem w układzie L-arginina<->NO.
Przyjmuje się, że tlenek azotu powstający w śródbłonku naczyń łożyskowych reguluje przepływ krwi przez te naczynia. Ciążowe zaburzenie wytwarzania tlenku azotu może być przyczyną nadciśnienia oraz nieprawidłowości w rozwoju płodu.
Badacze podawali argininę kobietom z nadciśnieniem indukowanym ciążą. Uzyskiwali normalizację ciśnienia tętniczego oraz wzrost stężenia azotynów i azotanów w surowicy. U kobiet poddanych leczeniu nie stwierdzono objawów zatrucia ciążowego, a rodzone dzieci były donoszone i zdrowe. Należy tu podkreślić, że u kobiet z nadciśnieniem ciążowym dochodzi zwykle do obumierania płodu lub śmierci noworodka.
L-arginina w zapobieganiu chorobie Alzheimera
Interesująca wypowiedź dr Joe Prendergasta na temat roli argininy w prewencji choroby Alzheimera (jęz. angielski).
Patrz też:
L-Arginine and Alzheimer’s Disease, (L-arginina w chorobie Alzheimera)
Przeciwwskazania
L-Arginina, zwłaszcza postać HCL, zmniejsza lepkość płytek krwi, o czym należy pamiętać stosując leki przeciwzakrzepowe (acenocumarol). Ewentualną suplementację należy skonsultować z lekarzem.
L-arginina nie powinna być podawana w krótkim okresie czasu po ostrym zawale mięśnia sercowego. Skutkiem ubocznym może być zaostrzenie stanu chorego, choć niektórzy badacze tematu stwierdzili coś wręcz przeciwnego. Badania nie potwierdziły również skutków ubocznych u osób, które przebyły atak serca dawno – od kilku tygodni wstecz.
Niektóre źródła podają, że suplementacji argininą nie powinny stosować osoby ze skłonnością do opryszczki.
L-argininy bez konsultacji lekarskiej nie powinny stosować kobiety w ciąży, karmiące piersią, oraz osoby cierpiące na schizofrenię.
Argininy nie mogą bez konsultacji lekarskiej używać osoby ze stwierdzoną chorobą nowotworową. Dawki poniżej 6 gramów czystej argininy na dobę nie są brane pod uwagę jako potencjalny problem dla osób z rakiem, jednak ze względów ostrożnościowych użycie aminokwasu przy obecności jakiegokolwiek raka jest przeciwwskazane bez pozwolenia lekarskiego.
Badania naukowe wstępnie dowodzą, że wyższy poziom argininy może, w zależności od rodzaju zmian nowotworowych, sprzyjać bądź hamować rozwój choroby.
Nie należy przyjmować argininy z lizyną, gdyż te dwa aminokwasy rywalizują ze sobą.
Suplement diety nie może być stosowany stale jako substytut zróżnicowanej diety.
Jak dotychczas nie stwierdzono ujemnych interakcji argininy z alkoholem. Wydaje się więc, że stosowanie jej u osób spożywających alkohol jest bezpieczne.
